Er is iets dat ik in 2014 totaal anders ga doen.
Ik vier dit jaar oud en nieuw thuis, in mijn eigen huis.
Zonder het gevoel dat ik geduld word in plaats van gewaardeerd.
Zonder de zogenaamd grappige broer van mijn schoonzus, die de hele avond bepaald wat er op tv is, daarvan uiteindelijk helemaal niks leuk vind, er de hele tijd doorheen alles zit te becommentariëren en als klap op de vuurpijl luidkeels door het aftellen heen zit te boeren.
Zonder gezeik over mijn oliebollen. Ik bak elk jaar oliebollen, met liefde. Dit jaar niet, dit jaar had ik gekocht wegens de verhuizing. En inderdaad, dat waren taaie deegballen. Dus volgend jaar bak ik weer zelf, oliebollen met liefde. En wie wil komt maar halen en anders niet.
En al helemaal zonder mijn schoonzus zelf. Die helemaal uit haar bolletje gaat als de kinderen dreigen wakker te blijven tot middernacht. Geslapen moet er worden! Die niet wil dat de katten naar buiten gaan, wat heel erg logisch is. Maar die ook niet wil dat ze rond middernacht even elders in huis worden opgesloten zodat er altijd wel eentje toch naar buiten glipt als iedereen in en uit loopt met vuurwerk afsteken. Waarop zij simultaan twee zoektochten opstart, eentje naar de kat en eentje naar de schuldige. En in die wanorde vertrekken wij dan maar naar huis, scheelt afscheid nemen. Who cares about afscheid nemen.
Zo'n avond dat je blij bent met je debiele vriendengroep die op whatsapp een volslagen onvolgbare discussie voert over emoes. Zodat je nog ergens ontzettend om kan lachen.
Dat je tot tranen geroerd een berichtje leest van een vriend die zijn waardering naar je uitspreekt.
En dat je eigenlijk wel blij bent met een ontzettend huilende Martijn op schoot om 00:00 uur zodat je even kan meehuilen en geen enthousiasme hoeft te veinzen.
Dit was de laatste keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten