Opium, acrostichon en ik.

Subtitel: dat lees je nou nooit als bijwerking.

Hoe het allemaal begon:

Als logische stap in de zoektocht naar een pijnstiller waarmee ik de zenuwpijn in mijn been (gevolg van de hernia) onder controle zou krijgen schreef de dokter mij afgelopen vrijdag Oxycodon voor. Vrijdagavond beginnen met 2 pilletjes, daarna elke ochtend en avond 1 pilletje innemen.

Oxycodon, ik had er nog nooit van gehoord maar bij de apotheek hoorde ik de assistente aan de apotheker vragen: "Wil je deze uitgifte alsjeblieft nakijken, het is opium"

Opium...

Ze bedoelde natuurlijk dat het een opioide pijnstiller is, en onder de opiumwet valt. Maar dat woord nestelde zich nogal comfortabel in zachte kussens ergens in een hoekje van mijn brein en ging daar rondzingen.

Opium

Zaterdag, na pilletje nummer 3 werd het steeds gezelliger in mijn hoofd. Het rustige bankje met zachte kussens waar het woord 'opium' zich genesteld had groeide allengs uit  tot een loungebar van grootstedelijke proporties waar woorden en gedachten gezellig door elkaar buitelden, mingelden en kruisbestuivingen uitvoerden. En de sfeer in mijn hoofd was goed, een rustige, gemoedelijke, vriendelijke atmosfeer. Heel anders dan wanneer ik ietwat royaal alcohol inneem. Alcohol brengt meer de sensatie dat je in een achtbaan zit, inclusief de harde stoel en beugel om je aan vast te houden, de vlinders in je buik en de neiging je armen in de lucht te gooien en te gillen als je een bocht maakt. Opium bracht me de associatie met warme dekens, rust maar ook het gevoel dat er meer was daarbuiten. Dat ik ineens in contact stond met frequenties die ik hiervoor niet kon waarnemen. Alsof er aliens in de loungebar zaten, vriendelijke levensvormen die ik niet eerder had waargenomen maar die bijdroegen aan de sfeer van vernieuwing, van vrijheid, van het realiseren van dromen.

En dat staat nou nooit in een bijsluiter...

Ik dicht vaker. Een aantal van mijn volgers weet waar ik qua dichten toe in staat ben. Maar die zaterdagavond verraste ik mezelf. De fascinatie over wat zich in mijn hoofd afspeelde ging zich uiten in acrostichons. 

Acrostiwattes? 

Ik moest het zelf ook googelen. Acrostichon: een dichtvorm waarbij de eerste letters van het gedicht een woord vormen.

Hieronder chronologisch mijn tweets van die avond. En daartussen enkele reacties, cursief. Ik had plezier, met dank aan mijn volgers. En opium. 

Opeenvolging van

Pessimisme en blijdschap

In mijn hoofd chaos

Uit mijn mond verwarring

Maar geen pijn meer

#beginrijm

Oh geen #beginrijm maar een #Acrostichon. Dus

Ohhh zie ze toch eens vliegen

Prachtig door de lucht

In roze tuutuutjes

Uitmuntende prestatie

Mooie olifantjes!

#Acrostichon

Ik voel een thema-avond opkomen ;-))

Onontgonnen frequenties

Peilloze diepten

Inkomende golven

Uitgaande gedachten

Maar geen hond die me snapt

#Acrostichon

Opeens weet je het!

Perfect, dat is het

Ideaal en ook

Uiterst uitvoerbaar

Maar wat ook alweer?

#Acrostichon

Voor degenen bij wie het kwartje nog niet viel ;-) #Acrostichon http://t.co/g0vNIrm5uQ

Oh wilde bloem

Prachtig tere blaadjes

Intense kleur

Uiterst fragiel

Mooi

#Acrostichon

Op zich wel fijn het

Past precies

In de beperkte en

Uitgemeten ruimte van het

Medium twitter

#Acrostichon

Van @Marsangas:

@Zoutdropje 

Wat een lol

Al die woorden

U bent magistraal.

Waarachtig artistiek,

Stoned als een garnaal

Onooglijk klein blauw

Pilletje

In een stugge

Uitdrukstrip

Medicijn

#Acrostichon

Oplettendheid geboden

Past u goed op

In de bijsluiter staat

Uitgelegd waar u

Mogelijk last van krijgt

#Acrostichon

Overcompensatie

Praktisch huisarrest

Ironisch dus wel, die

Uitgebreide ruimte in

Mijn hoofd

#Acrostichon

Overigens, vind u dit vaag?

Pauzeer dan niet

Ik gebruik netjes een #

Uitstekend te

Muten dus :)

#Acrostichon

Ja mensen, met diclofenac gebeurt zoiets toch een stuk minder snel ;-))

Open minded zoek ik

Plaatjes die me

Inspireren

Uren kan ik daar

Mee doorgaan

#Acrostichon

Ononderbroken stromen

Prachtige zinnen

In mij. Jammer dat

Uiteindelijk het gros 

Mij niet verlaat

#Acrostichon

Van @GJHoog:

@Zoutdropje

Ongelooflijke

Poezie,

Introspectieve

Uitzonderlijke

Meesterwerken!

#Acrostichon

Op zich wel eens leuk zo

Prieken met woorden

Ingegeven niet door

Uitgangsrijm

Maar door beginletter

#Acrostichon

Oranje zon

Paarse bloemen

Illustratief beeld

Uitstralende rust

Mooi

#Acrostichon http://t.co/ynAdtkFMge

Ondanks alle

Pogingen tot nu toe

Is het me nog niet gelukt het woord

Uberhaupt te gebruiken

Maf

#Acrostichon

Van @marsangas:

Onze @Zoutdropje 

Plaatst acrostichons

In de tijdlijn

Uiteraard

Met behulp van Opium

Onverwacht eerbetoon

Plezierige ervaring

Ik waardeer dat zeer!

Uit de grond van mijn hart: dank je 

@Marsanghas 

#Acrostichon #metsmokkel@

Ode aan schoonheid

Prachtige details

In elk blikveld

Uitvergroot

Magnifiek

#Acrostichon

Opeens weet je het

Prachtig moment

Ik ga naar bed

Uitrusten

Moe

#Acrostichon

Op kleine vuurvliegjes

Paraderen prinsessen

In kokette kledij

Uit vroeger tijden

Mijn aanstaande droom

#Acrostichon

Opgetogen beklimt

Poes mijn lijf

Ik, bankhangend, ben

Uitermate geschikt als

Matras

#Acrostichon

Opgepast

Petra

Is

Uitermate

Melig

😁

#Acrostichon

Rug

Jemig. Het ging echt best redelijk voor ik op de fiets stapte vanmorgen, op weg naar mijn eerste ochtend kantinedienst bij de zouaven. Maar nog geen 10 meter van huis ging het mis. Een pijnscheut, en niet zo'n beetje ook en alles wat ik nog kon was remmen en zo beheerst mogelijk vallen.

En daar stond ik, door de knieeen gebogen en de fiets half liggend tussen mijn benen, met de onmogelijke keuze: fiets ophijsen of laten zakken. Ik koos voor het laatste, en dat lukte wonder boven wonder.

Dus daar stond ik, fiets tussen de benen, beide handen krampachtig in de remmen knijpend om de fiets op zijn plek te houden en verder steunend op het stuur, rug volledig op slot van de pijn en geen beweging meer mogelijk. Hoe lang ik zo stond weet ik niet, paar minuten denk ik en toen ging godzijdank bij de buren de deur open en de buurvrouw van nummer 2 stak haar hoofd om de hoek van de deur en vroeg bezorgd of het wel ging. Nee dus.

Ze stuurde haar man, voormalig ambulancebroeder, en die begon vragen te stellen. Op rustige toon. 

'Gaat het? Waar heb je pijn? Straalt het ook uit? Kan je nog staan?'

Geen idee wat hij verder nog vroeg, hij vroeg wat ik wilde. Wat ik wilde? Ik wilde die fiets weg, en naar huis, en vooral van die gruwelijke verlammende pijn af... :(

Hij haalde zijn dochter er bij, en steunend op de armen van de buurman nam zijn dochter mijn fiets over en wist ik er overheen te stappen.

Inmiddels begonnen er ook sterretjes voor mijn ogen te dansen, ik ben nog nooit flauw gevallen maar dit ging hard die kant op, zei ik ook de buurman, dus die vroeg zijn dochter een stoel te halen zodat ik kon zitten.

Daar zat ik dan, middenin de straat. Rug op slot, pijn, ik kon niks meer, ik kon niet eens meer zeggen waar het pijn deed. Alles deed pijn... En toen kwam er natuurlijk een auto die de straat in moest. Buurman bleef er bij, gelukkig, en zijn dochter waarschuwde Paul. Auto parkeerde langs de kant en ging lopend verder. En ik zat daar maar.

Andere buurman kwam langs, die wilde de hond uit gaan laten. Dochter van buurman stapte op de fiets in een poging bij bejaardenhuis in de buurt een rolstoel te lenen, maar kwam onverrichterzake terug. En ik zat daar maar in die stoel middenop de weg.

Toen besloten buurman en buurman tot een heldendaad. Om me aan de kant te krijgen tilden ze samen de stoel op, met mij er in en tilden me naar de kant van de weg. En daarna keken ze elkaar aan, vroegen mij hoe het ging en tilden mij, met stoel en al naar huis, en in de huiskamer. Zo buurman en buurman, en zo niet ajeto! 

En daar zat ik dan, in de woonkamer. Paul belde de huisartsenpost. Huisartsenpost kwam tot de conclusie: spit. En bij spit (ja mevrouw, ik weet dat het bijzonder pijnlijk kan zijn maar u zult het er mee moeten doen) is de voorgeschreven medicatie: 3x daags 400 mg ibuprofen + 4x daags 1000 mg paracetamol.

Niks spierverslappers. Niks serieuze pijnstilling. Ik kan niks. Niet naar de wc, niet naar bed, niks. Dokter google en vrienden met ervaring helpen me verder. Hoop ik...