Mijn werk en ik.
Ik schrijf niet vaak over mijn werk. Ik mag er geloof ik niet over schrijven tenzij ik het de hemel in prijs, ik heb mijn handtekening moeten zetten onder een document waarin staat dat ik niks naar buiten zal brengen dat het bedrijf in een slecht daglicht kan stellen.
Maar vandaag is weer zo’n dag dat ik toch echt even moet schrijven hoe ik me voel.
Vandaag een brief van onze CEO: de strategie wordt bijgesteld. Zoals altijd in ons aller belang, rationalisatie et cetera. En dat hij rekent op onze inzet en we ongetwijfeld een goede bijdrage zullen leveren aan deze nieuwe richting.
Nieuwe richting?
Het afgelopen half jaar heeft bestaan uit achtereenvolgens:
- totale ommekeer want we zouden afgestoten en verkocht worden
- 180° draai door een reorganisatie die alles moest gaan verbeteren
- noodstop want met zoveel weggereorganiseerde collega’s rest slechts redden wat er te redden valt
- scherpe draai terug want het afstoten gaat niet door en we worden chinees
En dan een wijziging in de strategie?
Joh, meneer de CEO, ik hoop niet dat u het erg vind dat ik deze aankondiging van een nieuwe richting even optel bij alle andere voorgaande koerswijzigingen. Ik ben geblinddoekt en dolgedraaid en u kunt dan wel denken dat ik met die stok in mijn handen een slag ga doen naar de piñata, maar in werkelijkheid sta ik klaar om de eerste de beste die me nog een zetje geeft, een flinke ram te verkopen.
