Het H.O.M.

Vandaag echt afscheid genomen van Kirstens C diploma. Ze had hem om te beginnen al nooit hoeven halen van mij. A was een must, voor B ging ze door omdat er maar een paar weken over waren tussen het einde van de reguliere lessen en het schoolzwemmen. En B eenmaal op zak gingen ze met schoolzwemmen door met oefenen voor C.

Prima. Ze zwom elke week met school, deed goed veel zwemkilometers op en leerde dus zwemmen als de beste. Ze is ook heerlijk thuis in het water.

En opeens had ze hoekduik nog onder de knie ook, net als de koprol, het wrikken en de hurksprong. Alleen dat gat, dat lukte niet. Tot het niveau 'huilend van frustratie op de kant' aan toe. En erger, tot angst voor het gat aan toe zelfs. Een lesje loslaten voor moeders, want hoe balengrijk is dat C diploma ook alweer?

Precies. Geen hond die er ooit nog naar vraagt.

En de rust keerde weder in Huize G. 

Tot ineens ze een briefje meekreeg van school. Alleen nog met kleren oefenen en dan zou ze mogen afzwemmen. Whut? Zwemscore checken en inderdaad: alles goed, zelfs het gat! Het gat? 

Nietes zei Kirsten. Ik ben nooit door dat gat gezwommen. Ze moesten me hebben verwisseld met iemand anders...

Ja, dat loslaten is zo makkelijk nog niet. Praten met Kirsten ('Je hoeft er maar één keer door, alleen met afzwemmen...?' 'NEE!') en mailen met zwembad. Want ja, dat diploma toch halen maakt het wel af, en het is zo dichtbij....

Maar hoe belangrijk was dat diploma ook alweer?

Puntje bij paaltje kreeg ik vandaag bericht van het zwembad. Dat Kirsten inderdaad niet door het gat ging (goh) en dus ook niet kan afzwemmen. En nogmaals keert de rust terug. We zijn klaar. Ze heeft misschien niet diploma C, maar wel diploma K, van Kanjer. Uitgereikt door het enige daartoe bevoegde instituut, het H.O.M. (ook wel bekend als het Huiselijk Opperhoofd Mama). Toevallig.