“En ik wilde net over mijn opa gaan vertellen…”
Voor mij een logische stap in een whatsapp gesprek wat daarvoor geraakt had aan onder andere opleiding, mijn vader en de bouw. Maar er was helaas geen tijd meer voor. Het is ook geen bijzonder verhaal, maar toch zit het wel in mijn hoofd nu en dus schrijf ik het op.
Mijn opa stamde uit een vissers geslacht, vissers op De Zuiderzee. Geboren en getogen in Vollenhove, Schokker nazaat. Maar door het inpolderen van de Noordoostpolder had een bestaan als visser voor hem geen toekomst.
Mijn opa was een man die overal kansen zag. Met de maagdelijke grond van de Noordoostpolder voor de deur zag hij dat er goede toekomst voor hem lag als metselaar. Hij trouwde mijn oma, ze kregen twee dochters en zes zonen (in willekeurige volgorde) en trokken als pioniers de polder in, eerst in Tollebeek en daarna in Emmeloord.
De zonen mochten worden wat ze maar wilden, zolang als ze maar in het bouwbedrijfje van mijn opa konden gaan meewerken. Dus zo werd mijn vader (de oudste zoon) dus timmerman. Niet omdat hij dat wilde, maar gewoon omdat dat was zoals de dingen gingen. Toen mijn broertje en ik opgroeiden vertelde hij ons meermalen dat wij alles mochten worden wat we maar wilden, als we maar niet in de bouw belandden.
Maar dit verhaal gaat over mijn opa. Mijn opa die zijn roots als visser niet kon verloochenen en altijd de vispan opzette als wij op bezoek kwamen. Die met zijn neus voor kansen er een handje van had om gammele bootjes op te snorren en die net niet afdoende te repareren zodat zijn zoons ternauwernood de wal wisten te halen. Die als pionier al een Monchou taart wist te maken nog voor de rest van Nederland die ontdekt had. Die mijn oma tegen haar zin in liet verhuizen van hun huisje met tuin naar een aanleunflat. Die op zijn zeventigste nog begon aan een cursus Duits.
Mijn opa <3
