Zojuist met pijn in mijn hart mijn beste vriendinnetje geen kerstkaart gestuurd. Omdat ze eigenlijk mijn beste vriendinnetje niet meer is. Tenminste, ik vind dat je iemand die je al 3 jaar niet hebt gesproken, ondanks diverse pogingen tot contact, niet meer kan beschouwen als beste vriendin. Je mag je afvragen of je zo iemand überhaupt nog als vriend kan zien.
Maar ik mis haar nog elke dag. De vriendschap die ik met haar had ging zo diep dat ik denk dat nooit meer mee te maken in mijn leven. En niet dat we zoveel deelden of elkaar bijzonder vaak zagen of zo. Maar we hadden letterlijk aan een half woord genoeg, ze had gewoon dezelfde vage kronkels als ik.
En dan is het zo jammer dat een vriendschap doodbloedt omdat twee mensen uit elkaar groeien. Het is niet voor het eerst dat ik moet concluderen dat ik een vriend kwijt ben, ik ben eigenlijk bij elke nieuwe fase in mijn leven oude vrienden verloren. Maar het is wel voor het eerst dat het me zo’n pijn doet.
In mijn hart blijft ze dus gewoon mijn beste vriendinnetje. Ik blijf hopen op een kaartje of een woordje van haar kant. Tegen beter weten in??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten