Schrijven

Ik blijf me verbazen over het wonder van schrijven. Ik was eigenlijk altijd een lezer, boeken werden eerder verslonden dan gelezen. Ik schreef wel eens, functioneel natuurlijk voor werk of studie. En daarnaast brieven (later mails) naar vrienden. Dat was leuk, maar het eerste doel was toch vooral informatie overbrengen. De grootste voldoening zat nog altijd in een antwoord krijgen en dan kunnen lezen.
Ik herinner me uit mijn jonge jaren één verhaal, een schrijfopdracht voor Nederlands. Keuze uit drie titels en bij het lezen van titel twee wist ik hoe het verhaal zou zijn. Een prachtig cijfer haalde ik, met een compliment van de leraar er bij.

Ongeveer twee jaar geleden begon ik op twitter. Ik wilde eigenlijk helemaal niet, maar in een hele korte tijd werd ik gegrepen door de beperking van 140 tekens. De kunst om een compleet verhaal te condenseren in een tweet vind ik geweldig. Als ik precies op 140 uit kom geeft dat nog steeds een kick. Soms verdenk ik mezelf er van te denken in units van 140 tekens.
Toen kwam mijn blog. Omdat ik soms ineens iets in mijn hoofd had wat qua omvang of vorm echt niet in 140 tekens te vatten was. En wat ik daarmee heb aangeboord weet ik niet, maar er ontstaan sindsdien geregeld dingen in mijn hoofd die ik dan alleen nog maar hoef op te schrijven. En of het goed is? Of mooi? Of kunst? Of kitsch? Boeit niet, het is van mij. Dat ontstaan vind ik overigens een miraculeus iets. Ik hoef er niet bij na te denken, het is er gewoon opeens. Alsof het wordt geboren uit een opmerking of een aanblik van iets wat me treft.
En dan, als ik het heb geschreven, veranderd het. Ik kan er van een afstand naar kijken en het lijkt alsof ik het daardoor helderder zie. Maar ook kan mijn hoofd het loslaten. Soms is het net alsof de woorden maar op één plek kunnen bestaan. Zodra ik ze aan het papier heb toevertrouwd zijn ze in mijn hoofd overbodig. Ze zijn er nog wel, maar in andere vorm. Rustiger, minder dwingend. Ordenen van mijn gedachten noem ik het ook wel.

En sinds kort schrijf ik naast mijn blog nu ook verhalen. Enkele weken geleden werd ik uitgedaagd, en verdorie, ik vind het leuk! Er komt meer denkwerk bij kijken, het is iets heel anders dan wat ik hier op mijn blog doe, maar de voldoening die ik er uit haal is enorm. Ik ben geen snelle schrijver, ik ben wellicht iets te perfectionistisch en schrap veel. Maar uiteindelijk een verhaal lezen dat me grijpt, terwijl ik het zelf heb geschreven, dat is een bijzonder gevoel.
Mijn verhalen komen voorlopig niet hier. Ik hou ze nog even voor mezelf en deel ze alleen met degene die me heeft uitgedaagd. Of ze hier ooit komen? Eerst eens wat zelfvertrouwen en ervaring opbouwen en wie weet?? Voorlopig gaat het mij om de ervaring van het creëren, delen komt later...